Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych pracowników zatrudnionych za granicą 

czw. 29 cze 2023

Czym charakteryzują się szczególne zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych?

Ustalając nową podstawę wymiaru np. zasiłku chorobowego dla pracownika, co do zasady przyjmujemy wynagrodzenie wypłacone w ciągu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających niezdolność do pracy. W odniesieniu do  pracowników którzy byli oddelegowani do pracy poza Polskę, w  tym miejscu należy się zatrzymać i zweryfikować w których miesiącach (z przyjmowanych do podstawy 12 miesięcy) pracownik był oddelegowany do pracy za granicą. Tylko te miesiące należy uwzględnić w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego z zastosowaniem szczególnych zasad obowiązujących pracowników oddelegowanych.

Podsumowując:

Jeżeli tylko w jednym miesiącu pracownik był oddelegowany do pracy za granicą, to tylko w tym jednym miesiącu należy uwzględnić szczególne zasady ustalania podstawy wymiaru. Natomiast, zasady ogólne, będą obowiązywały w miesiącach w których pracownik świadczył pracę w Polsce, czyli w opisanym powyżej przypadku w pozostałych 11 miesiącach.

Szczególne zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych, zostały przyjęte ze względu na specyfikę ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników wykonujących pracę za granicą.

Szczególne zasady oznaczają m.in., że:

• Do podstawy wymiaru świadczeń pracowników oddelegowanych przyjąć należy przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne, bez uzupełniania.
• Do ustalenia podstawy wymiaru przyjmowane jest wynagrodzenie wypłacone w danym miesiącu. To wskazuje, że nie uwzględniamy składników według okresu za jaki przysługują jak przy stosowaniu zasad ogólnych. W tym przypadku, do podstawy przyjmujemy elementy wypłacone nawet jeśli dotyczyły one innego miesiąca.
• Składniki za okresy dłuższe niż miesiąc np. roczne czy kwartalne również powinny zostać uwzględnione w podstawie wymiaru zgodnie z pkt 1 oraz pkt 2 powyżej.
• Nie wyłączamy składników wynagrodzenia do których pracownik zachowuje prawo za okres pobierania zasiłków oraz składników wynagrodzenia przysługujących pracownikowi do określonego terminu.
• Szczególną zasadą jest także fakt, że nie uzupełnia się wynagrodzenia, jeśli powstała usprawiedliwiona nieobecność w pracy.

Ustalając podstawę wymiaru zasiłku dla pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, należy zastosować szczególne zasady zgodnie z Komentarzem do ustawy z dnia 25/06/1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Wybrane zagadnienia zostały uwzględnione w powyższym artykule, aby podkreślić różnicę między ogólnymi zasadami ustalenia podstawy wymiaru świadczeń dla pracowników świadczących pracę w Polsce a szczególnymi zasadami dla pracowników oddelegowanych. Szczególną ostrożność należy przyjąć w przypadkach gdy pracownik w ciągu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających niezdolność do pracy był tylko częściowo oddelegowany, wtedy należy zastosować odpowiednio: zasady ogólne oraz zasady szczególne dla pracowników świadczących pracę za granicą. Weryfikacja poprawności podstawy zasiłkowej w takich przypadkach powinna być oparta o szczególne punkty kontrolne, które warto przeanalizować czy są zabezpieczone.

Jeśli zainteresował Państwa ten temat, zachęcamy do śledzenia pozostałych wpisów na blogu oraz do kontaktu z naszymi ekspertami.